O tym co jest gdy nikt nie patrzy.

Nie wiem czy potrafię pisać jeszcze. To przecież ponad rok jak ostatni raz tu byłem. To dziwne uczucie, mieć coś w głowie a nie wiedzieć czy chce się to przekształcić na ciąg pisany.

Nie mogę spać. Nie wiem czemu. Za dużo myślę w ostatnim tygodniu. A tak przecież dobrze mi szło – ot tak dawna nie myślałem. Lecz tak się nie da. Znaczy ja nie umiem. Tak jak wielu rzeczy nie umiem.

Czuje się tak pusty w środku.

Mam tyle przyjemności na wyciągnięcie ręki. Przyjemności, które lubię i które sprawiały mi radość czy satysfakcję. Do tego, obecnie mam o wiele więcej możliwości. A jednak nie umiem się z tego cieszyć. Im bardziej ogarniam wszystko, robię to czego nie mogłem zrobić wcześniej tym bardziej jestem smutny.

Czuję samotny.

Pusty.

I smutny.